Leželi spolu v posteli a vychutnávali si jeden druhého. Před chvíli se vrátili z oslavy a ještě pořád byli naprosto fascinovaní z toho, že se jim to povedlo, že se jim snad podařilo slepit jejich vztah. Tom hladil Billa po vlasech a
„Tome?“ vyjekl poplašeně a snažil se mu vyvlíknout. Držel ho pevně za paže a tlačil ke stěně koupelny. Bill si s ním sice chtěl promluvit, ale teď jako by ho všechna odvaha přešla. Vůbec netušil, jak by měl začít. Jen tam strnule
Byly už skoro tři hodiny odpoledne, ale Tom ještě stále nevylezl z postele. Nedokázal se na nic soustředit a jen se snažil nemyslet na to, jak po několika týdnech opět uvidí Billa. Ano, nemohl se dočkat, ale zároveň měl hrozný strach, strach
Tom se převaloval ze strany na stranu a opět nemohl usnout. Už je to asi dva týdny, co ho Bill nachytal s tou holkou. Od té doby s ním nepromluvil. Bill se mu vyhýbal a on se jej nesnažil vyhledat. Proč taky?
Bill se za ním jen smutně díval a uvědomoval si, že už nic nebude jako dřív. Ne, že by chtěl, aby to bylo jako dřív, jen mu už prostě bylo jasné, že s Tomem nemůže pokračovat. Nikdy. Protože jestli, že to bez
Bill se samým štěstím rozeběhl a vlítl k Tomovi. „Tome? Tome? Kde…“ najednou zkameněl. Ne! To nemůže bát pravda! Tohle ne… Rychle zamrkal, ve snaze zjistit, že má vidiny. Ale když se opět zadíval na Toma, vrátil se nohama na zem… Žádné
Bill jen zalapal po dechu. Co to sakra udělal? Vždyť tohle si vždycky přál. Není trošku naivní, řídit svůj život pitomými pruhy na zácloně? Připadal si jako idiot. Mohli začít znovu… Co by mu asi udělalo, to ještě jednou zkusit? I kdyby
Pomalu se od něj odtáhl a zadíval se mu do očí. Jakoby to v nich viděl, jakoby to Tom myslel upřímně. V jeho tváři se zračila nervozita a strach, ale taky láska… Bill si povzdechl, co má teď dělat? Samozřejmě že by
Bill ležel v posteli a ze svých myšlenek se bezúspěšně snažil vytěsnit Toma. Zadíval se na Johannu, která spokojeně spala vedle něj, nemůže jí nikdy milovat… Tak moc by chtěl, ale nejde to… Zatoužil po tom Toma vidět, bezmyšlenkovitě vstal a vyšel
Tom jako ve snu vystoupil z auta a dezorientovaně se rozhlížel kolem. Nevěděl kde jsou, co tam dělaj, nevěděl nic… Jen jedno věděl, že za žádnou cenu, nesmí přijít o Billa. I kdyby to trvalo celou věčnost, i kdyby to mělo být
Bill si to relativně užíval. Odpočíval a vychutnával si chvilky strávené v naprostém klidu. Měl Johannu moc rád. Dokonce i milování s ní nebylo špatné, teda až na to, že celou dobu vždycky musel myslet na Toma. Ale byla něžná a to
Všichni se na ně nechápavě dívali. Bill se to snažil nějak zachránit. „Ehm… ahoj kluci, tak jdeme na to?“ nejistě se usmál, ale nikdo to už dál neřešil. Při rozhovoru se nedokázal soustředit a neustále na sobě cítil Tomův ublížený pohled. Nechtěl
Ahoj, Johanno,“ nesměle pozdravil, vešel dál a jemně jí políbil. „Promiň, bylo to dost narychlo, tak doufám, že ti to nevadí…“ „Ne, nevadí…“ usmála se. „Tak pojď dál.“ Opět celá jen zářila a vesele si s ním povídala. Bože, líbila se mu
Šel pomalu domů a stále si nedokázal úplně uvědomit, co se stalo. Nechápal to, nechápal, jak se to mohlo stát, vždyť miluje Toma… Tak jak to, že se mu to líbilo? Myšlenky mu v hlavě vířily neuvěřitelnou rychlostí a on nevěděl, co
Nevěděl, co má dělat. Byl vyděšený, zklamaný a nemohl přestat plakat. Byl úplně na dně, tak jako ještě nikdy. Musí pryč. Nesnesl by tu s ním být, když ví, čeho je schopen. Nikdy by ho ani v nejhorších představách nenapadlo, že se