Ráno byl Bill po proplakané noci nevyspalý a celý rozlámaný. Aby zakryl kruhy pod očima, strávil v koupelně 2 hodiny. Musel vypadat dokonale. Dneska mají focení a nikdo nesmí vědět, jak mu doopravdy je. Poté co vstal, si zakázal na Toma myslet.
„Běž pryč Tome, my dva si už nemáme co říct!“ „Že ne? To bych teda neřekl!“ „Mně je jedno, co bys řekl ty! A nedívej se tak utrápeně, stejně ti na mně nezáleží!“ „Je ti jedno, co bych řekl já?“ Tom se
Bill vyběhl z domu a už se ani nepokoušel zadržovat slzy, které se draly na povrch a které mu po tváři rozmazávaly líčidla. To mu ale bylo jedno, bylo mu jedno, že strávil tolik času s tím, aby vypadal pěkně. A proč
Poté co se Bill vzpamatoval z šoku, že rozchod s Tomem je nevyhnutelný a ze svého rozhodnutí, učinit jej okamžitě, vydal se na snídani, plný obav, jestli to dokáže… Chtěl to odkládat na co možná nejpozději, ale Tom seděl v kuchyni, a
Bill se v noci probudil a šel se něčeho napít. Rozsvítil v kuchyni a leknutím se mu málem zastavilo srdce… Nějaká dívka, vlastně ne nějaká, byla to ta reportérka z dnešního odpoledne, ale to si uvědomil až později, stála u lednice a
Dnes měli mít nějaké rozhovory a focení. Bill se těšil. Vždycky ho to bavilo a aspoň přijde na jiné myšlenky… Mrzelo ho, že Tom je už zase odtažitý, ale rozhodl se tím nezabývat. Seděli ve vytopené místnosti v redakci jednoho časopisu a
Toma ráno probudil ošklivý zvuk budíku. Málem ho rozflákal o stěnu a znovu usnul. Vzpomněl si ale, proč ho po několika letech opět vzbudil budík, a otráveně, ale smířeně, se vydal do kuchyně. Chtěl uvařit nějaký puding, ale jelikož se mu to
Na Toma najednou dolehl pocit viny. Nevěděl proč, když jindy se tak necítil. Ale teď mu bylo Billa opravdu líto. Proč mu řekl, že mu to nechutnalo? Sakra, musí přijít na něco, jak se mu omluvit. Zapnul si televizi, ale nedokázal se
Bill otevřel oči a usmál se. Vedle něj spal Tom a vypadal tak sladce… Dnes měl extrémně dobrou náladu a tak se rozhodl, že mu udělá snídani. Dal mu malou pusu, aby ho neprobudil a šel se obléct. Najednou byl strašně šťastný,
Bill se převalil a otevřel oči. Zdál se mu krásný sen a tak měl dobrou náladu. Jakmile si ale vzpomněl co se stalo, úsměv na rtech ho pozvolna opouštěl. Povzdechl si, s tím nic nenadělá, bude se snažit na to nemyslet. Ale
Stalo se to přesně týden po jejich patnáctých narozeninách. Tom seděl v obýváku a díval se na nějaký film. Bill netrpělivě přešlapoval za dveřma a stále ještě nebyl rozhodnutý. Nejistě vešel dovnitř, Tom ani nevzhlédl. Posadil se vedle něj. „Tome, já… já…
Tom za sebou zavřel domovní dveře a povzdechl si. Věděl, že se bude muset Billovi omlouvat, že ho bude muset zas a znova ujišťovat o tom, jak ho miluje. Nesnášel to. Nesnášel, když byl bratr naštvaný a hrál si na chudáčka, kterému
Bill naštvaně vydupal schody a třískl dveřmi svého pokoje. Co si sakra myslí? Jak mu to může udělat? Proč mu to dělá? To byly otázky, které mu běžely hlavou celou cestu z jednoho večírku, na který byli donuceni jít a který opustil