autor: B-kay Možná některé z vás zklamu, některé zase možná potěším, ale tohle je opravdu poslední díl Perfect Symetry. Druhou řadu se psát nechystám, protože myslím, že by tuhle povídku akorát zkazila. Raději dám prostor jiným. Kdybych mohla k téhle povídce něco
autor: B-kay „A teď ode mě čekáš co?“ své zklamané oči upíral do zdi před sebou a snažil se nemyslet na to, co všechno by se mohlo stát. „Čekáš, že se k ní vrátím? Opravdu tě mohlo na jediný okamžik napadnout, že
autor: B-kay Pokojem se pomalu začalo rozlévat jasné světlo a dosavadní ticho zaplavovaly tiché vzdechy a nesmělé výdechy. Dvojčata úplně zapomněla na okolní svět. Tenhle zvláštní stav blaženosti a štěstí se jim začínal líbit. Dokázali se do své křehké zamilované bublinky uzavřít
autor: B-kay Natálie se už nedokázala déle dívat na Billův zmatený výraz tváře, proto se rozhodla říct mu úplně všechno. Věřila mu stejně jako jeho bratrovi. Věděla, že oni dva mají, narozdíl od Belly, srdce, které tlouklo láskou a zářilo dobrotou. V
autor: B-kay Bill jemně hladil rty Tomova holá ramena a vdechoval jeho nádhernou vůni. Nemohl tomu uvěřit. Nemohl uvěřit, že se to skutečně děje. Kdyby mohl, smál by se štěstím. Možná by se samým štěstím i rozbrečel, ale nechtěl zkazit tu nádhernou
autor: B-kay Znala Bellu snad nejlíp ze všech. Nikdy se nenechala obelhat jejím hraným úsměvem, a jejím falešným slibům sesterské lásky nikdy skutečně nevěřila. Kdyby ji měla alespoň trošičku ráda, nepodrazila by ji tím nejhorším způsobem. Dokázala by pro záchranu své dcerky
autor: B-kay Tom se v jedné chvíli už hbitě natahoval po klice, ale něco mu nedovolilo otevřít a odejít. Stál u dveří jako přikovaný a bezradně zíral na jejich dřevěný povrch. Rty se mu nepatrně chvěly, přesto si je vší silou skousával,
autor: B-kay Chvíli tiše snídali a zamyšleně pokukovali kolem sebe. Tom byl myslí u Billa a na okolní svět úplně zapomněl, Natálie se zase smutně mračila do vzduchoprázdna, které ji obklopovalo. Už jenom při vzpomínce na její malou holčičku ji nepříjemně zabolelo
autor: B-kay Z tmavé oblohy pomalounku padaly drobné kapky deště. Stejně jako se zvyšovala jejich síla a intenzita, stejně tak se zvyšovala zvláštní touhou zastřená atmosféra Tomova pokoje. Oba ještě pořád leželi na zemi, jejich nahá těla byla smyslně propletená a svět
autor: B-kay Bill seděl s nepřítomným výrazem na gauči a beze slova se nořil do ticha a tmy, která jej obklopila ve chvíli, co si šla i Simone lehnout. Hlavou mu vířily různé myšlenky, různé představy, kterým by se nejraději vyhnul, ale
autor: B-kay „Tohle bylo naposled, co jsem tě pustil někam bez brejlí,“ Tom sám netušil, co jej to popadlo utíkat za ním, ale přišel právě včas, jinak by Bill nemusel dopadnout nejlíp. „Jsi v pořádku?“ zeptal se jej horlivě, když si všiml,
autor: B-kay Nesmyslný proslov Bellyiny mámy, který by Billovi ještě více ublížil, přerušila až sestra, která je všechny poslala pryč s odůvodněním, že pacient potřebuje klid. Bill Toma ještě naposled políbil na tvář, pohladil jej po studené dlani a se slzama v
autor: B-kay „Bille?“ Bill si myslel, že blázní, když uslyšel nesmělé zasípání svého jména. Přesto však nevěřícně zvedl tvář k bratrovi, jehož rty se nepatrně chvěly, jako by chtěl ještě něco říct. Byl však natolik slabý, že oči rozevřít nemohl. „Jsem u
autor: B-kay Simone spokojeně prostírala stůl a s veselým pobrukováním do zvuku rádia tančila po kuchyni a nakládala na talíře hotové vafle. Pohled jí sem tam sklouzl na hodiny, jak napjatě očekávala, kdy se její synkové v doprovodu Belly vrátí. „Tady to
autor: B-kay Bill smutně stiskl víčka a zhluboka se nadechl. Vůbec si neuvědomil, že to, co Toma donutilo zastavit, bylo zoufalé zvolání Tomova jména pramenící z Billových úst. Rychle vyběhl z obýváku a vešel na chodbu, ve které se rozlévala jenom tma…