autor: Anchy Za dvě minuty dojde k úplnému uzavření. Žádáme všechny zaměstnance, aby zamířili do svých prostor a neopouštěli je, dokud uzavření neskončí. Během uzavření se nesmí nikdo a za žádných okolností pohybovat po chodbách. Každý, kdo bude na chodbách spatřen, bude
autor: Anchy Měl erekci? Kurva… od puberty neměl mokrý sen! Slíbil si, že už s tím nehodlá nikdy znovu začít! I když… situace, ve které se mu zdálo, že se s Georgem ocitli, vyžadovala trochu více zkoumání, samozřejmě ve vhodnou dobu. Vstal ze
autor: Anchy Nechtěl se tu zdržovat déle, než bylo nutné, a tak přešel rovnou k věci. Od té noci ho v jejich blízkosti přepadaly vražedné myšlenky, které se do jeho normálního rozpoložení příliš nehodily. „Poslali jste Andrease, aby pro mě přišel?“ Tom a
autor: Anchy Zdálo se, že se stěny chvějí strachem, a bouchnutí dveří je rozechvělo ještě víc. Zdálo se, že celý jeho pokoj na něj zděšeně hledí, když si položil ruce na hlavu a svalil se na postel. Co si sakra myslel, nakráčet
autor: Anchy „Včera v noci jsi za mnou nepřišel.“ „Nemohl jsem…“ Gustav se jako obvykle posadil vedle Georga. „Proč ne? Copak nestačí, že nemám přes den co dělat? To musím být sám i v noci?“ Nechtěl, aby to vyznělo, jako že Gustava
autor: Anchy „A co takhle knížka, aby mi ten čas líp ubíhal?“ „Víš, že to nemůžu udělat…“ „Nějaká hudbu?“ Gustav zavrtěl hlavou. „No tak, Gustave, aspoň něco. Nevíš, jaký to je ležet celý den v bílé místnosti a v citlivém rozjímání zírat
autor: Anchy Neměl rád samotu. Samozřejmě, že byl doma vždycky sám, až na pravidelné kontroly od blonďáka, který ovládal svoje hormony, ale tohle bylo jiné. Doma mohl vždycky zavolat některému ze svých kamarádů a vyrazit do nedalekého baru, kde si mohl popovídat
autor: Anchy „Jo, jasně. A o čem?“ „O tom, co jsme s tebou dělali poslední měsíc a půl,“ řekl Gustav klidně. Úplně nevěděl, jak se k celé situaci postavit, ale jisté bylo, že nejlepší bude zachovat naprostý klid. Muž na něj upřel nechápavý
autor: Anchy Zavřel dveře a bez milosti padl mezi přikrývky. Teď se nemohl jít osprchovat. Neměl na to sílu. Pomalu ze sebe stáhl tričko, skopl kalhoty a obě věci hodil někam na podlahu tmavého pokoje. Zítra to posbírá… Měl celou noc jen
autor: Anchy Dveře silně narazily do zdi a Gustav vtrhl dovnitř jako vichřice. „Proč jsi sakra neudělal svou práci…“ Nedůvěřivě se podíval před sebe a uviděl svého asistenta klečet před malou soškou Matky Boží. „Do prdele…“ Rozpačitě se otočil a chystal se
autor: Anchy „Chceme, abys do toho s ním šel.“„Pardon? Nebudu si hrát na dámu v nesnázích jen proto, že Bill chce Georga znovu mučit.“„Georga?“Gustav se začervenal.„Subjekt.“ Se strachem se podíval na telefon a ten to vycítil, jelikož mu pohled oplácel stejně samolibě. Byl
autor: Anchy Nikdy předtím na takovém místě nebyl a už teď se děsil toho, že se nechal přesvědčit svými přáteli. Nebyl blázen, to bylo jasné, ale nikdy neuškodilo mít si s kým promluvit. To mu chybělo od té doby, co zemřela. „Necítím se
autor: Anchy Předtím asistoval u dvou jiných pitev, takže mu ta představa nijak nevadila. Těla byla vždy čerstvá, takže vtíravý zápach nebyl problém. Byla také v dobré kondici, takže odlupovat vrstvu za vrstvou tukové tkáně, aby se dostal k jádru problému, opět
autor: Anchy Flashback „Takže slečna Simone Kaulitzová vám rozdá formuláře a já vás požádám, abyste na každou otázku odpověděli podle svého nejlepšího vědomí a svědomí, ano?“ Zeptala se učitelka, zatímco zvědavci zvedali hlavy, aby si tuhle Kaulitzovou lépe prohlédli. Třída přikývla. Gustav
autor: Anchy Stále byla noc, to bylo jasné, ale jeho tělo nedbalo na jeho běžný biologický rytmus. Otevřít oči nebyl zrovna nejlepší nápad, ale to si uvědomil až příliš pozdě. Bolest vycházející z jeho hlavy a těla měla jediné rozumné vysvětlení: kocovina!