autor: Cinematics Epilog Přesně jak Tom navrhl, vskutku to jejich matce všechno řekli. Poprosili Lorenze, aby se někam vypařil, protože si nebyli jistit, jak bude jejich matka reagovat, a nechtěli před ním dělat scénu. Přeci jen, Lorenz jim toho tolik dal, nechtěli se
autor: Cinematics Bill a Tom byli přitulení u Simone na jednom z Lorenzových pohodlných gaučů. Oba měli hlavy na jejích ramenech, drželi se za ruce za jejími zády a prsty se něžně dotýkali. Lorenz se rozhodl, že jim třem dá nějaký čas, a
autor: Cinematics Vévoda byl nepříčetný. Tom stále přehrával a nechoval se ani slušně ani s grácií jako dobře vytrénovaná lady, tak jako Bill. Tom se nesnažil chovat špatně naschvál, vlastně se moc snažil, aby mu to šlo, jen prostě nedokázal srovnat svoje nervy a
autor: Cinematics Bill a Lorenz byli k smrti unavení. Celou cestu zpátky do města absolvovali většinou pěšky, Lorenz nabízel, že zaplatí cizincům, aby je odvezli, ale Bill pořád říkal, že Lorenz musí šetřit, aby měl dost peněz na to, aby si Toma
autor: Cinematics „Jestli budeš chtít, zítra sem můžu přijít a vymyslet s tebou plán.“ Nabídl Lorenz, namočil hadr do misky se studenou vodou a znovu ho položil na Billovo čelo. „Ne, neodcházejte.“ Řekl Bill unaveně. Nechtěl být o samotě, bylo mu strašlivě špatně
autor: Cinematics Bill otočil svou pozornost pryč, bezmyšlenkovitě se snažil povídat si s Gustavem a být diskrétní a inkognito. Měl hlavu dolů, hrbil se, byl si jistý, že ho ten muž nepozná v jeho krátkých černých vlasech. Snažil se vmísit do davu, jak jen to
autor: Cinematics Cesta ke dveřím měla daleko do nadšení nebo radosti, Bill si ji udělal pořádně strašlivou a plnou deprese. Dokonce i slunce mu přišlo poněkud potemnělé, teď když věděl, že byl naprosto sám, to slunce, které kdysi ozařovalo Toma svými jasnými
autor: Cinematics Tohle je tzv. druhá část povídky, něco jako druhá řada, a její prolog. Autorka to dala na THF vcelku, proto ani tady to nebude zvlášť, jen abyste věděli, že je to vlastně pokračování. J. :o) Čepel proťala zlatavé kadeře
pokračování „Co jsem?“ zeptal se Bill smutně a Tom mu dal vlasy z krku, políbil ho tím nejjemnějším a nejzamilovanějším polibkem na jeho rozpálenou kůži. „Jsi můj malý bráška.“ Vydechl Tom a chytil Billa pevněji. „Jsi můj šťastný konec, Bille, a my ho
autor: Cinematics Od překladatelky pro vás: Milé slečny a chlapci, Tímto bych vám chtěla říct, že jsem se rozhodla, že takhle už to prostě dál nejde. Normálně jsem vážně milý, hodný a přátelský člověk, ale teď mám opravdu chuť někomu vyškrábat oči. Kdybych to měla počítat, strávím přibližně 28 hodin
autor: Cinematics „Proč chcete, abychom tam šli? Nemáme s tou rodinou nic společného. Co vám řekli?“ zeptal se Tom slušně, snažil se, aby na něm nebyla vidět žádná známka strachu, který jím projížděl. „Arthurův syn Paul za námi přišel, abychom mu pomohli najít
autor: Cinematics Jak Tom řekl předtím, vyšpehoval cestu pryč z farmy, která pro ně bude nejlepší, když se vracel zpátky do kočáru; Billa měl v náručí, spal a byl lehký jako hadrová panenka. Nalevo od farmářského domu byla malá ulička stromů, ovocný sad, kterým mohli
autor: Cinematics V kočáře bylo hrozné horko další den ráno, dusno a ulepeno. Bill měl obličej zabořený do Tomova krku, dech se mu zadrhával na bratrově krku. Tom se stěží vyspal, vzbudil se jen o pár minut později, co usnul a slepě zíral
autor: Cinematics Bill usnul přitulený na Tomovi, ruce pevně sepnuté kolem jeho ramen a nohy obtočené kolem jeho stehen. Byl to ztěžka pohodlný spánek, do břicha ho píchaly jehlice z korzetu a tlačilo ho jeho falešné těhotenství, ale nebylo nic nepohodlného na tom,
autor: Cinematics Když ráno prolomilo tmu, která se dříve objevila, aby oddělila jednoho bratra od druhého, Tom se probudil vedle Billa ve velmi kompromitující situaci. Billova košilka se přes noc vyhrnula, byl velmi těsně přitulený u Tomova boku, jeho nahé tělo se o něj