A lot of Barriers 19.
autor: Mykerina Když všechno dovařím, nesu to na stůl, který Tom už mezitím prostřel. Posadím se a kouknu na něj. Zdá se mi jiný, nebo to je tím, jak jsem do něj zamilovaný a tím, že mi kývnul, na něj koukám jinak?
autor: Mykerina Když všechno dovařím, nesu to na stůl, který Tom už mezitím prostřel. Posadím se a kouknu na něj. Zdá se mi jiný, nebo to je tím, jak jsem do něj zamilovaný a tím, že mi kývnul, na něj koukám jinak?
autor: Mykerina V první chvíli doslova ztuhnu a jen polknu, pak ho ale chytnu za paži a přehodím si ho přes rameno, že spadne dost solidně na zem, hned ho chci uzemnit ještě pěstí, ale úplně ztuhnu, když poznám Billův obličej. „Já…
autor: Mykerina Prakticky na tebe nijak ani nekoukám, i když moje zvědavost je… šílená? Nezastavitelná? Jen se chci vlastně ujistit, že se ti u mě daří dobře, že ti nic nechybí, a hlavně chci vidět, že jsi aspoň trochu přibral, protože ta
autor: Mykerina Vidím, jak se neklidně zavrtěl a nedůvěřivě po mně kouknul. Ach jo, už je to tu zase… zase na mě kouká, jako kdybych mu chtěl ublížit, a to jsem myslel, že už mi alespoň trochu věří. Vydechnu. „Tome, prosím, koukni
autor: Mykerina Slyším, jak Tom zalapal po dechu. Jemně ho pohladím po tváři a naznačím, aby zůstal tady. Plížím se ke dveřím. Stojím za nimi. Odjistím pojistku. „Kdo je?“ „Bílá kobra přinesla vejce.“ Aha. Tak to je někdo od nás. Poodhalím záclonu.
autor: Mykerina Tiše vyšlapu schody do prvního patra. Zaklepu. Nic. Vstoupím a rozsvítím boční lampičku. Na posteli leží chvějící se klubíčko. „Tomy?“ šeptnu. Ozve se vzlyk. Zabolí mě na hrudi. Tohle jsem nechtěl. Krůček po krůčku se přibližuju k posteli. Kleknu si.
autor: Mykerina Bill Tohle je… špatné. „Tomy, hlavně se uklidni,“ chytnu mu tepláky a natáhnu zpět. Chytnu jeho hlavu do dlaní. „Bude to v pořádku, zavolám doktora a bude to v pořádku,“ hladím jeho líčka a utírám slzy. „Co… co to je?“
autor: Mykerina „Tomy,“ špitne. Zvednu k němu hlavu. Jemně se na mě pousměje. „Ne, že by se mi nelíbilo, jak se ke mně tiskneš, ale mám celkem hlad a ty určitě taky.“ „Nemám hlad,“ zakroutím hlavou. „Tak ne, ale stejně budeš jíst,
autor: Mykerina Když jsme dorazili do domu, byl jsem konečně klidný. Celou cestu mě mrazilo v zádech. A nebyl by to Bill, kdyby si toho nevšimnul. „Zanes si to nahoru a přijď, udělám nějaký oběd.“ Pohladí mě. Zachvěju se. Poslední dobou reaguju
autor: Mykerina Tom Když jsem poprvé přišel k Billovi, měl jsem panickou hrůzu. Byl jsem vyplašený, vyčerpaný a nejistý. Neměl jsem tušení, kam jsem se dostal. Pamatoval jsem si pouze zátah, dodávku a sedativa. Nevěděl jsem, kde mě vezou. Kdo to byl.
autor: Mykerina Spal jsem snad hodinu. Možná ani to ne. Tom se na mně pořád vrtěl a mě to přivádělo na hříšné myšlenky. Ne, prostě se musím v jeho přítomnosti ovládat. Nechci jej zklamat a oddálit si ho. Věřím, že když k
autor: Mykerina Ráno Celý zbytek noci jsem nespal. Byl jsem nervózní. Jak se bude chovat? Nemůžu se před ním schovávat věčně. Vylezu z postele a skočím se do koupelny dát do pucu. Umyju si zuby a oči. Malovat se mi nechce. Vlastně
autor: Mykerina Sednu si v kuchyni a čekám, až se uvaří brambory. Jsem zvědavý, jak bude Tom reagovat. Doufám, že se mu to bude líbit. Oh, sakra, už ať to přivezou. Jsem nervózní. Postavím se a jdu slít brambory. Mohl bych mu
autor: Mykerina „COŽE?“ Tom se ode mě prudce odsune. Přesně tohle jsem čekal. „Tome, klid… bude to… „ „Nebude to ok. On ti ublíží, jestli dostane možnost. Zabije tě!“ zaječí na mě. Shit, přesně tohle jsem nechtěl. „Tome, uklidni se. Budu opatrný.“
autor: Mykerina „Voní to.“ Otočí se na mě s úsměvem. Málem se mi podlomí kolena. Doklopýtám ke gauči a sednu si. Čekal jsem, že se Tom odsune nebo se aspoň lekne, ale on nic. Zahřeje mě u srdce. Nabídnu mu pizzu a