autor: Ainikki „Nazdar.“ Ohlásil se vskutku vřele Bill do sluchátka, když byl jeho telefonát přijat. „To je mi ale tón. Ještě pořád jsi nakvašenej?“ Zjišťoval Georg a raději si odpustil rýpavé poznámky, které ho na adresu Billa s tím jeho protivným chováním
autor: Ainikki O měsíc později Vysoký kluk s černo růžovým čírkem hrábl sebevědomě do strun a začal bez obtíží vybrnkávat předložené akordy. Na tváři měl suverénní úšklebek a oči mírně přivřené. Hru si nejspíš naplno užíval. Hrál dobře a věděl to o
autor: Ainikki Měl jsem loket na stole a hlavu si podpíral dlaní, skoro jsem u té snídaně ležel než seděl, a tupě zíral před sebe. Druhou rukou jsem setrvačností míchal už téměř vystydlé kafe. Bylo mi na nic, ten pocit prázdna byl
autor: Ainikki Tom ještě nějakou dobu v mírném šoku civěl na zabouchnuté dveře, za kterými před pár minutami zmizel jeho mladší bratr. Snad až hypnotizoval ten masivní kus dřeva se skleněnou výplní v marném očekávání, že se nakonec rozletí, vpustí dovnitř Billa
autor: Ainikki Podrážděně jsem zavrčel a naprosto bez výsledku jsem se pokusil zbavit té protivnosti, která se mě snažila vytrhnout ze spánku. Když to dotěrné šmátrání po mém hrudníku neustávalo, neochotně jsem rozlepil jedno oko a zamžoural do tmy kolem sebe. „Bille,
autor: Ainikki Tíha na prsou ho probrala ze spánku, ovšem vykouzlila mu na tváři blažený úsměv ještě dříve, než stačil otevřít oči. Věděl, co ji zapříčinilo. Tělem se mu rozlilo jiskřivě šimravé teplo, velmi příjemné a uklidňující. Bylo to jako neskutečné splnění bláhového snu, který ani
autor: Ainikki Přespříliš se emotivně neprojevovat, nezabíhat na tenký let osobního soukromí, pokud možno se nerozčilovat a držet si odstup. To bylo pár bodů, kterých jsem se po ranním incidentu rozhodl držet zuby nehty, ať se děje cokoli. Kupodivu mi to docela vycházelo.
autor: Ainikki Čekal, kdy první náznak vycházejícího slunce za oknem projde přes zatažené závěsy až k němu do pokoje, ale nic takového se nedělo. Buď byla ta těžká tmavá látka natolik světluvzdorná, anebo venku panovala ještě tma. On byl ale už dobu vzhůru
autor: Ainikki Odmítl se schovat pod bratrem nabízený deštník, když spolu vyšli z klubu. Ten jeho zůstal nejspíš zapomenutý v kasinu, kde čekal, až si pro něj přijede Bobo s limuzínou. Beztak už jen drobně poprchávalo. Nebe potažené tmavou šedí vyplakalo už téměř všechny svoje slzy a
autor: Ainikki Ty překrásné oči se na něj dívaly s překvapením a snad hrůzou. Píchlo ho z toho u srdce. Bylo to, jako kdyby uviděl ducha, jen stín člověka, který sice kdysi patřil do jeho světa, ale pro něj už zemřel. Stal se pro něj
autor: Ainikki Vzal jsem z ramínka fialovou černou mikinu, která mě zaujala, a lépe jsem si ji prohlédl. Měla na dotek příjemný materiál a sytost barev byla přesně podle mého vkusu. Vzal jsem do náručí ještě další kusy oblečení, které jsem si stačil
autor: Ainikki Blondýna na mém klíně se zachichotala a velice přeochotně odhodila stranou svoji podprsenku. Přímo před očima se mi zhouply její bujaré čtyřky a ona se ještě víc vyprsila, aby mi je nabídla. „Sally… Sally, ty neposlušná číčo. Nevrť se a drž.“ Napomenul
autor: Ainikki Ohnul se do předklonu, když dostal pořádnou ránu přímo do břicha. Následovala šílená bolest a měl pocit, že v tu chvíli snad vyzvrátí celý obsah žaludku. Místo toho ale schytal další a další. Ani už nevěděl, kolikrát mu ta železná pěst
autor: Ainikki Plně soustředěná udělala další táhlý tah štětcem, skousla násadu a poodstoupila od plátna, aby si kritickým okem prohlédla malbu, která byla již téměř hotová. Nepovažovala se za kdovíjak talentovanou malířku, ale měla to ráda. Byla to pro ni relaxace a způsob sebevyjádření. A konkrétně
autor: Ainikki Ladná otočka, svůdné zavlnění a nožka v hedvábné punčošce obtočená kolem masivní kovové tyče. Jen působit žhavě a sexy. To bylo to, na co se plně soustředila, když muži, co seděl pod vyvýšeným malým podiem, nabídla perfektní výhled na svůj malý kulatý