LEGAL 23.
autor: Fabiana 16. 1., 15:00 Tom pootočil hlavu doleva – do jeho zorného pole se dostal Bill. Byl usazen v tureckém sedu na sedadle spolujezdce, bez pásu. Alespoň už byl oblečený. Mezi prsty pravé ruky držel tři cigarety a střídavě z nich
autor: Fabiana 16. 1., 15:00 Tom pootočil hlavu doleva – do jeho zorného pole se dostal Bill. Byl usazen v tureckém sedu na sedadle spolujezdce, bez pásu. Alespoň už byl oblečený. Mezi prsty pravé ruky držel tři cigarety a střídavě z nich
autor: Fabiana Všem případným příznivcům se moc omlouvám za dlouhé zdržení. Je v tom spousta osobních důvodů včetně školy, rodiny, přátel a mě samotné. Ale je třeba si zase srovnat život a k tomu mému psaní patří – a stejně tak twincest.
autor: Fabiana 14. 1., 18:00 „Musím čůrat!“ zařval Tom, z hlubin jeho bytu se ale neozval jediný zvuk. „Mám žízeň!“ zkusil to znovu – ani tentokrát se nedočkal reakce. „Budu zvracet! Spadly mi kalhoty! Zombie útočí! Jsem těhotný!“ Ve dveřích se na
autor: Fabiana 14. 1., 14:45 „Proč jsi tak potichu?“ ozval se Bill, když snědl poslední kousek ryby ze svého talíře. „Obyčejně se ti pusa nezavře.“ Tom vzhlédl malinko překvapeně; musel ale uznat, že má Bill pravdu. Během celého pozdního oběda, na který
autor: Fabiana Tento díl je přes veškerou snahu napsaný malinko neohrabaně. Za to se omlouvám. Váš milující autor. 14. 1., 11:55 Ocitli se v místnosti velké bezmála jako školní tělocvična a plné nejrůznějších přístrojů, z nichž se ty, jež by Tom dokázal
autor: Fabiana 14. 1., 11:20 „Takže Bill má bratra, o kterém neví?“ zeptal se Tom, když jeho mozek zpracoval všechny podstatné informace z doktorova monologu. „Vlastně o něm nevím spíš já, o Billovi si tím nejsem jistý. Když zmizel jeho strýc, začal
autor: Fabiana Nemám tušení, komu přesně jsem slíbila něco o Billově minulosti, teď ho ale nejspíš potěším. Rozhodla jsem se něco málo odtajnit. Fab 14. 1., 9:45 Náhle si uvědomil, co za adresu to od toho zvláštního člověka vlastně dostal. Byla to
autor: Fabiana 14. 1., 04:15 Ke skladištím dorazil na kost zmrzlý. Cesta mu nikdy netrvala takhle dlouho. Možná to bylo tím, že byl při chůzi zahrádkářskou kolonií natolik zahloubán do vlastních myšlenek, že zapomněl včas odbočit a několik dlouhých minut marně hledal
autor: Fabiana 13. 1., 20:00 S úderem osmé se rozletěly vstupní dveře, Bill dovnitř spíše skočil, než vešel a rychle dveře zase přibouchl.„Někdo tě pronásleduje?“ protáhl Tom otráveně, opíraje se o futra.Bill ho obdařil nevraživým pohledem, a aniž se obtěžoval s odpovědí,
autor: Fabiana 13. 1., 05:00 „Ještě nepřišel tvůj čas,“ řekl Bill tiše a jediným pohybem stáhl Toma ze zábradlí, jako by nic nevážil. Následující chvíle se čas jevil pomalejším a okolí mlhavým v lehce růžovém oparu jako ve snu. Bill Toma v
autor: Fabiana 13. 1., 04:45 Tom si přes ramena přehodil igelitovou plachtu, kterou za deštivých dnů chránil sušící se prádlo (ačkoli to nikdy moc nefungovalo), a prohlížel si město. Jeho obvykle nádherný výhled se ale ztratil, ustoupil do pozadí, utekl před světem
autor: Fabiana 13. 1., 03:15 Usmál se – a Bill se na oplátku usmál na něj. Jeho ruka se chopila Tomovy a on stisk ochotně opětoval. Kráčeli bok po boku prosluněnou alejí, na zemi se válely žluté a hnědé listy všech možných
autor: Fabiana 12. 1., 22:10 „Jsem doma,“ zamumlal Tom, když se mu konečně podařilo odemknout dveře svého vlastního bytu. Když před necelou hodinou opouštěl svou kancelář, cítil se mizerně, a fakt, že cestou domů zmokl až na kost, mu na náladě nijak
autor: Fabiana 12. 1., 18:00 „Felixi, pero,“ pokynul Tom asistentovi, když zjistil, že jeho luxusní Delta Italy, kterou dostal od jednoho z klientů jako vánoční dárek, vypovídá službu. Felix se přiblížil ze stolu a z náprsní kapsy své zářivě bílé košile vytáhl
autor: Fabiana 2. 1., 21:05 Tom se pokusil změnit pozici; bezvýsledně. Jeho ruce byly pevně připoutány k pelesti postele, zase. Ve spodní části těla cítil pronikavou bolest, na tvářích měl zaschlé stopy po slzách a kdesi na místě, kde býval mozek, prázdno.