Wenn es manchmal regnet 31.
autor: Lisa *** Myslet na tebe je jako vrátit se domů. *** Bill se celý den cítil jako na jehlách. Neustále měl pocit, jako by ho sledovaly cizí oči, kamkoli se hnul. Pořád se kolem sebe ohlížel a dával si mnohem víc
autor: Lisa *** Myslet na tebe je jako vrátit se domů. *** Bill se celý den cítil jako na jehlách. Neustále měl pocit, jako by ho sledovaly cizí oči, kamkoli se hnul. Pořád se kolem sebe ohlížel a dával si mnohem víc
autor: Lisa Všechno je bezvýznamné, když v srdci něco postrádáte. * Byl si téměř jistý, že sní. Nepřirozené ticho, které se kolem něj rozlévalo, bylo až moc neskutečné na to, aby bylo opravdové. I když byl téměř přesvědčený, že je to sen,
autor: Lisa * Někdy mezi tím, co znamená být odvážný a co znamená být hloupý, není žádný rozdíl. *** Příští ráno se Bill vzbudil tak náhle, jako by mu někdo zakřičel do ucha. Zmateně se posadil na posteli a promnul si rozespalou
číst celé statistika autor: Lisa Můžeš dát sám sobě důvod nepadnout? * Celou dobu, co seděli naproti sobě a jedli večeři, měl Bill pocit, že musí explodovat. V hlavě měl jako ve včelím úlu, jak se mu myšlenky rojily jedna za druhou,
autor: Lisa Pro ty, kteří ještě nezapomněli. * „Máš to tady… ehm… pěkné,“ rozhlížel se Bill kolem sebe a v ruce křečovitě svíral svou tašku. „Jo, já vím,“ ušklíbnul se Arab a popostrčil ho dál. „Odlož si; jako doma,“ mávnul rukou, skopl
autor: Lisa *** Trhlina v jeho plánu mu došla v okamžiku, kdy se za ním zavřely dveře. Řekl Tomovi, že chce jít k otci. A opravdu to měl v úmyslu, ale problém byl, že si nevzpomínal, kde přesně jeho otec bydlí. Najednou
autor: Lisa Nejtěžší soudní proces, kdy vás život staví do role soudce i obhájce, je ten, který vedete sami se sebou. *** „Jak dlouho spolu ještě nebudeme mluvit?“ povzdychl si Tom nešťastně. „Omluvil jsem se už asi milionkrát! Nechtěl jsem ti nic
autor: Lisa Jedna věc je trpět. Mnohem horší je žít vedle někoho, kdo trpí, a nemoci s tím nic udělat. * „Předpokládám, že ještě nic nevíš,“ zamračil se otec a povzdechl si. Bill jen strnule zavrtěl hlavou. Neměl ponětí, o čem to
autor: Lisa Je snadné být. Začít žít vyžaduje pravou odvahu. *** „Nemusíme nikam jít, pokud se na to ještě necítíš,“ otočil se Tom na bratra, když mu už potřetí spadly klíče na zem z roztřesených prstů. „Ne, ne! To je v pohodě.
autor: Lisa Zdravím všechny přeživší :-p Vím, že tenhle díl je kraťoučký, ale vzhledem k tomu, že je u mě dost nejisté, kdy si zase ukradnu kus času na psaní, rozhodla jsem se, že pošlu aspoň takový předvoj toho, co jsem původně
autor: Lisa Má cenu se omlouvat, že to tak trvalo? Jsme, co jsme Toma vzbudilo, když se mu Billův loket bolestivě zarazil do zad. „Au-“ usykl a otevřel překvapeně oči. Jeho bratr se vedle něj převaloval zamotaný v přikrývkách a mumlal ze
autor: Lisa Usilujeme o to, co je zakázané, a nepřestáváme toužit po tom, co je nám odepřeno. *** Následující dny se Bill naučil rozdělovat do tří skupin. Střídaly se u něj světlé dny, heroinové a dny apatie. O svých heroinových dnech byl
autor: Lisa Stýskalo se vám? 🙂 „Doprdele, dělej!“ pobízel Dana třesoucím se hlasem, stejně jako se třásly ruce jeho kamarádovi. „Já se kurva snažím! Radši kdybys už vytáhl jehlu, slintáním mi nepomůžeš!“ zavrčel na něj Daniel podrážděně, a konečně se mu podařilo
autor: Lisa „Wow, ty teda vypadáš!“ hvízdl Dan obdivně, když si k němu Bill sedal na malý polštářek na zem. „To ti zase udělal fotr?“ vzal jeho tvář mezi prsty a natočil si ho k sobě, aby lépe viděl na šrám na
autor: Lisa Chci znovu moc poděkovat za vaše komentáře, kterých se u minulého dílu objevilo mnohem více, než jsem čekala 🙂 Mám nesmírnou radost, že se k nám připojili i noví čtenáři a doufám, že si vaši přízeň zachovám i nadále :p