autor: Pajule Panebože, vibrátor! „Pohněte tou prdelí, děvčata, čekáme na vás už deset minut!“ zařval Bill rázně. Všichni jsme stáli v tom příšerném vedru přímo na sluníčku. Bylo nám teplo a všichni jsme už chtěli mít po tréningu a chtěli jsme jít
autor: Pajule Poznala jsem spoustu nových lidí a objevila spoustu nových koníčků. Plánovala jsem cestu do Ameriky, kam jsem nakonec odjela. Začala jsem si sama pro sebe psát knížku o elfech, protože už odmala jsem pro ně měla slabost. A na povídku
autor: Pajule Nebojte, díly budou přibývat 🙂 Jen trochu pomaleji 🙂 Nemám rád loučení. Druhý den ráno Ne, světlo! A moje hlava! Au! Moc světla! Zchumlám se zpátky pod peřinu a nesouhlasně zamručím. Uslyším jen zvonivý smích. Postel se se mnou prohne,
autor: Pajule Vracím se, abych povídku konečně dokončila 🙂 Nezaslouží si být nedokončená 🙂 Pajule Anděl, kterému svatozář nahradily rohy. Tom se ode mě odtáhne. Podívá se mi dlouze do očí a pak se na mě doslova vrhne jak dravá šelma. Šílím.
autor: Pajule Bazén! Dojedeme do nemocnice. Zaparkuji na vedlejším parkovišti, abychom zbytečně nemuseli platit nemocniční parkoviště, když o pár metrů dál můžeme stát zadarmo. Nechápu tu logiku. Bill vedle mě začne skuhrat, protože ho ta ruka začíná bolet. Oba naráz vystoupíme a
autor: Pajule Děkuji za úžasné komentáře :o) Pajule :o) P.S.: Je hrozně fajn, že když už chci zase psát – často psát – po… se mi oba laptopy i nepoužívaný stolní počítač. Aneb ať žije zákon schválnosti :oP „Jedeme do nemocnice.“ Automaticky
autor: Pajule Ahoj všem, kteří si mě ještě alespoň trochu pamatují, a těm, kteří si pamatují především tuto povídku. A právě těm, kteří teď pátrají v paměti, zda jim to něco říká, dlužím omluvu. Víte, nebudu se tu rozepisovat s důvody, proč
autor: Pajule „Vanilko…“ Druhý den ráno – pátek (týden do konce tábora) TOM Probudím se a při protahování zjistím, že Bill není v posteli. Nechápavě otevřu oči a podívám se po chatce. Nic. Nikdo. Nahmatám na nočním stolku mobil. Ten ukazuje pět hodin ráno.
autor: Pajule Vím, že mě asi máte chuť přerazit nebo rovnou zabít, ale byla jsem teď tak trochu „na cestách“. I já sama doufám v to, že na psaní teď budu mít více času. Mám totiž rozepsanou ještě další povídku ;o) Pajule Asi máme něco
autor: Pajule Opět se posouváme o kousek dál ;o) :o) Jen pro zajímavost – při psaní tohoto dílu jsem se nechala unášet písničkou Never Say You Can’t od Bruna Marse. I proto se díl jmenuje tak, jak se jmenuje ;o) Pajule Never
autor: Pajule Občas musíte dát přednost něčemu jinému, i když nechcete. Dlužím vám omluvu. P. A bylo to… jiné. BILL Dojedeme na určené místo a řidič zaparkuje na parkovišti před bazénem. Je vidět travnatá plocha, poměrně hodně lidí a kousek bazénu s průzračnou vodou.
autor: Pajule Všem posílám ahoj a úsměv k tomu. Je to dvaatřicátý díl a já musím přiznat, že jsem překvapená. Předpokládala jsem, že tato povídka bude spíše krátkodobá záležitost. Už teď, když si čtu díly nazpět, si říkám, co bych napsala jinak a
autor: Pajule Ze zahraničí jsem se už konečně plně vrátila zpět domů a teď (doufám v to i já) budu mít konečně dostatečně času na to, abych mohla psát. K tomu patří i omluva za tento díl, který přibývá až teď. Pajule „Jsi šťastný?“ Sobota – večer
autor: Pajule Jeden z dalších krátkých dílů, ale snad si ho užijete ;o) Pajule Co se chystá udělat? BILL Mel se zasmála, hlasitě zavýskala a pak mi skočila zpátky do náruče. Dala mi pořádně mlaskavou pusu na tvář, potom zase seskočila dolů na
autor: Pajule Omlouvám se za to, že přes léto budou přibývat díly po delších časových intervalech a díly budou i o něco kratší… :o) Pajule Kondomy. Hodně kondomů. TOM Melanie se rozběhne k várnici s pitím, u které jsou barevné kelímky. Začne okolo toho