autor: Rachel Tom se těsně přede dveřmi zastavil a zalovil rukou v kapse. Chvíli držel v ruce malou stříbrnou krabičku. Nebyla těžká. Tom ji položil k talířku a zhluboka se nadechl. Znal Billův styl, ale i tak ho uvnitř svírala nejistota, jestli
autor: Rachel Tom malinko rozespale otevřel oči a pod peřinou se přetočil na druhý bok, aby měl jasný výhled na okno, které se třpytilo díky zářícímu sluníčku. Zamrkal a posadil se na posteli. Bylo asi devět hodin ráno. Tom si přitáhnul peřinu
autor: Rachel Jedna minuta se líně vlekla za druhou a celý čas neuvěřitelně pomalu utíkal. Jako by úder jedné sekundy trval snad desetkrát déle. Tom si unaveně promnul oči. I když tu seděli jen třičtvrtě hodiny, Tomovi to připadalo jako celá věčnost.
autor: Rachel Bill spokojeně pohladil Toma po tváři. „Bylo to výborné,“ pochválil ho a pomalu vstal, aby se převlékl. Stál před Tomem úplně nahý a oblékal si boxerky. Tom se na něj díval jako na svatý obrázek a na tváři mu pohrával
autor: Rachel Ptáčci už dávno zahájili svůj ranní koncert a teď si hlasitě prozpěvovali, sedíc na okenním parapetu Tomova okna. Marně se snažili nahlédnout skrz zatažené žaluzie dovnitř pokoje. Jejich zpívání však mělo přeci jen nějaký účinek. Bílá peřina se malinko zavrtěla
autor: Rachel Tom pomalu přešel k sedícímu Billovi a stisknul mu natažené dlaně. Bill je pevně sevřel do těch svých a malinko s nimi cuknul dolů na znamení, aby se Tom posadil. Neustále se na něj usmíval. Seděli naproti sobě, culili se
autor: Rachel „Tak jak vám to chutná?“ optala se Simone, když viděla, že Bill si už podruhé přidává. „Je to výborný, mami,“ chválil Bill s plnou pusou a usilovně se snažil vyhýbat se Tomovým pohledům. „A tobě, Tome?“ Simone se otočila na
autor: Rachel Jen co si sluníčko rozčesalo své zlaté vlasy, hned se pustilo do práce s probouzením všech spáčů. Vytrvale zářilo do každého okna, které bylo ještě zatáhnuto závěsem snů. A opravdu se mu to dobře dařilo. Lidé odtahovali závěsy, rolety a
autor: Rachel Malá stolní lampička vydávala jen nepatrný zlomek světla a chabě tak osvětlovala Tomův pokoj. Více světla ze sebe už opravdu vydat nemohla. O více světla ani nikdo nestál. Oběma dvojčátkům teď v hlavě vířily úplně jiné myšlenky. Soustředili se jen
autor: Rachel Sluníčko už si dávno ustlalo své zlaté polštáře a svým zlatým hřebenem si rozčesávalo zlatavé vlasy, po nichž šla záře široko daleko. Rozdávalo svůj jas a světlo všude, jen do dvou oken dnes ještě nestačilo nahlédnout. Zkusilo to alespoň skrze
autor: Rachel Tom pomalu sjel Billovi dlaněmi na zadeček a lehce jej po něm pohladil. Jakmile to udělal, rychle se dlaněmi vrátil k Billovu pasu. Najednou však ucítil, jak Billovy ruce uchopily ty jeho a přitiskly si je zpátky na tu malou
autor: Rachel „Oou, bejby, miluji tě,“ Bill vesele pohazoval svou střapatou hřívou a vrtěl se do rytmu melodie, která vycházela z rádia, postaveného na okenním parapetu. Svou radost dával najevo hlasitým zpíváním písničky, kterou zrovna pouštěli v rádiu všem zamilovaným párům. A
autor: Rachel z minulého dílu: Vroucně mu polibky vracel a nevědomky se jeho ruka ocitla u lemu Billova trička. Bill vyděšeně ucuknul a se strachem v očích se na Toma podíval. Tom si hned uvědomil, co udělal. Bill se od něj obličejem odtáhl
autor: Rachel Další dva dny neustále sněžilo a sněhová přikrývka se čím dál více zvětšovala. Tom zrovna dodělal svou práci odmetače a celý promrzlý vešel dovnitř. Vybavila se mu myšlenka, jak se s Billem líbali v té bílé sněhové peřině. I teď
autor: Rachel „Cože?“ Tom Billa pomalu pustil a nechápavě hleděl do jeho uslzených očiček. Udělal snad špatně, že mu řekl tak, jak mu to říkalo jeho srdíčko? Bill si s ním propletl prsty na ruce. „Chci, abys zopakoval to poslední slovo,“ pípl