autor: Áďa Tak je to tady. Zazvonil zvonec… a Chaosu je konec. Těžko se mi s touhle povídkou loučí, byla to moje první větší vícedílovka, která mi jakýmsi záhadným způsobem hodně přirostla k srdci. Tak doufám, že jste si ji užili tak,
autor: Áďa O pět let později… Tom „Jo, jeď, Billí, jeď!“ křičím nadšeně z tribuny. Jsme právě v Pardubicích. Bill si ihned po návratu z chalupy znovu udělal licenci, a povedlo se mu kobylku ustájit u jednoho maníka, co trénuje koně právě
autor: Áďa Tom Následujícího rána se probudím s převelice těžkou depresí a dost nepříjemným pocitem kolem žaludku. Koukám, Billova postel je samozřejmě prázdná. Je nad tisíc moří jistější, že bude ve stáji nebo v ohradě, kde si hraje s malou. Jenže dnes
autor: Áďa Tom Šťastně jsem během následujících dnů přihlížel, jak Bill vedle malé kobylky úplně pookřál. Z vystrašeného, zachmuřeného a trucovitého paličáka, který sem se mnou přijel, se tu opět stal můj malý veselý bráška, plný energie, elánu a dobré nálady. Byl
autor: Áďa Bill Poté, co jsme dojedli, vytáhl jsem z poličky dětskou lahev, a když jsem s očima upřenýma na hodinkách zjistil, že už od posledního krmení za chvíli utečou dvě hodiny, tak přesně jak říkal veterinář, jsem do ní smíchal vodu
autor: Áďa Tom Netušil jsem, co mám vůbec dělat. Nebyl jsem schopný se ani pohnout, promluvit, nedokázal jsem nic, jak jsem byl v šoku nad tím smutným výjevem, který se přede mnou rozprostíral. Bill mě svíral za ruku a šeptal, co budeme
autor: Áďa Tom Venku se po inkoustově černé obloze proháněly blesky. Jeden světelný oslepující záblesk stíhal další a další, hřmění dunělo, jako by se snad blížila apokalypsa, lesní ozvěna to celé jenom násobila, a do oken bušily provazce deště s takovou intenzitou,
autor: Áďa Bill „Tak vstávačka, pane!“ Nazlobeně jsem zavrčel. Vždyť je času dost, nikam se nespěchá. Tak proč bych měl urychlit opouštění postele? Včerejší noc byla tak úžasná, a mně se ještě jednou vrátila v podobě nádherného snu, který mi však můj
autor: Áďa Tom Měl jsem pocit, že snad musím být v ráji. Určitě jo, jinak by se nedalo vysvětlit tolik štěstí, kolik teď cítím. S Billím jsme se usmířili, jeho „zranění“ se během několika dnů spravilo a teď jsme oba na téhle
autor: Áďa Bill Když jsem se probudil, nechal jsem oči ještě nějakou chvíli zavřené. Vím naprosto přesně, kde jsem a co se v noci dělo, a hlavně, koho vedle sebe najdu. Se zavřenými víčky jsem vnímal, jak mě přes sklo okna hladí
autor: Áďa Bill Vzbudil jsem se někdy v noci. Nějak jsem nemohl znovu usnout, ať jsem se převaloval na jakýkoliv bok. Kroutil jsem se na gauči jako žížala, hledajíc příjemnou polohou na usnutí, ale asi mi to zjevně bohužel nebylo dopřáno. Otočil
autor: Áďa Tom Mám dojem, že nastal poslední den mýho života. Ta rána do hlavy… zima, déšť… Ach jo. Bolí mě celý tělo, hlava se mi rozskočí snad na milion kousíčků. Tak takhle jsem si teda svý umírání nepředstavoval. Chtěl jsem skonat
autor: Áďa Bill Nevím, jak dlouho jsem brečel na Tomově hrudi, zcela zlomený a zničený. Bože, proč? Za co? Proč se Tom nehýbá, proč nemluví, proč mu slábne dech? Udělal bych cokoliv na světě, abych mohl vrátit čas. Abych mu mohl po
autor: Áďa Tom Slyším, jak na mě ten můj brouček něco ječí, ale má smůlu, už jsem se rozjel. Za á mu nerozumím a za bé… koník ani nijak nejde zastavit. Asi se mu nechce. Asi má moc energie, musí to vyběhat.
autor: Áďa Bill Strnule jsem stál u okna a se strachem v očích jsem hleděl za rychle mizící postavou. Bože, ten Tom je takový nukleární hovado, až to prostě není možný! Kolikrát jsem mu vysvětloval, že když si někdo, kdo to s