Symphonie 27. (konec)
autor: B-kay Teď vás zřejmě šokuju, ale tohle je opravdu poslední díl téhle povídky :). Myslím, že byla celkem dlouhá a je čas na něco novýho. To ale neznamená, že jsem ten konec nějak odflákla. Opravdu jsem se snažila, aby
autor: B-kay Teď vás zřejmě šokuju, ale tohle je opravdu poslední díl téhle povídky :). Myslím, že byla celkem dlouhá a je čas na něco novýho. To ale neznamená, že jsem ten konec nějak odflákla. Opravdu jsem se snažila, aby
autor: B-kay TOM: Bill bolestně stiskl rty a smutným pohledem sledoval kapky, nyní už slabého deště. Přesně jsem věděl, na co myslí. Věřil mi… a já jej zklamal. Zklamal jsem jej tak, jako jsem zklamal snad všechny lidi, na kterých mi ještě
autor: B-kay TOM: Když už se vám zdá, že jde všechno úplně skvěle, a že nenastane nic, co by se mohlo zkazit, nevěřte tomu! Já vím, že to není pravda pokaždé, ale v mém případě se to stalo spíš pravidlem. Další týden
autor: B-kay Vteřiny, po které jsme oba mlčeli, mi náhle přišly jako nekonečné hodiny. Se skloněnou tváří a odvahou v čudu, jsem zarytě sledoval podlahu, na které jsme oba stáli. To ticho mě trýznilo ještě víc, než samotnej fakt, že jsem mu to
autor: B-kay Jenomže nám nevyjde vždycky všechno tak, jak bychom si přáli. Celej život je vlastně založen na podivné shodě náhod, díky které jsem mohl konečně poznat skutečnou lásku. Jenomže teď už je všechno pryč. Podvedl jsem jej! Hnusně jsem jej zradil,
autor: B-kay BILL: Bylo to to nejkrásnější, co jsem kdy cítil. Se zavřenýma očima jsem tiše vnímal jeho blízkost a každý jeho dotek působil jako jemné pohlazení motýlích křídel. Hladil má nahá záda, líbal je stejně jako můj krk a ramena, a
autor: B-kay Nejraději bych všechno vymazal a začal úplně od začátku… Nikdy bych nedovolil, aby se naši rozvedli a abych poznal Alex. To byla snad největší chyba mého života, a že jsem jich neudělal málo… Nechci ani pomyslet na to, co nastane,
autor: B-kay BILL: Ležel jsem rozvalenej na něm… cítil jsem jeho dlaně, které vášnivě hladily má nahá záda a nebály se zajet až k zadečku. Jeho rty pořád jemně líbaly ty mé, zatímco já si s těma jeho hrál… Nemohl jsem tomu
autor: B-kay BILL: Ještě pořád nevěřím tomu, co právě děláme. Tohle se prostě skutečnosti nepodobá vůbec! Nesnášel jsem jej! Nedokázal jsem jej vystát a být s ním v jedné místnosti. Podvědomě jsem před ním utíkal a vyhýbal se mu. A teď mu
autor: B-kay „Nerozumím tomu,“ zašeptal a smutně vzhlédl k mé tváři. „Čemu?“ zeptal jsem se jej opatrně a mile jsem se pousmál. „Všem těm holkám… nejsem ničím výjimečný. Jsem obyčejnej kluk, kterýho dlouhou dobu jenom obcházely bez povšimnutí. Ale stačí, když se
autor: B-kay Já bez něj vlastně ani nemůžu být šťastný. Nikdy jsem skutečně nebyl… Malinká naděje a snad i kousek štěstí se rozprostřel mým tělem přesně ve chvíli, co jsem jej uviděl v té nemocnici. Nevím proč, ale od té doby je
autor: B-kay Nic víc… jenom lehký dotek jeho prstů na mé dlani. Nedokázal jsem se mu podívat ani do očí po tom všem. Bylo mi to líto. Bolela mě každá z těch lží, kterou jsem mu řekl, tedy spíše vykřičel. Nikdy jsem
autor: B-kay Musím mu to vrátit! Chci, aby cítil to samé co já. Chci, aby věděl, jak bolí, když na někoho bezdůvodně křičíte a nevěříte mu. Bill zřejmě nepochopí, jak mi je. A ani to od něj nečekám. Chci jenom jednu věc
autor: B-kay Přesně jsem věděl, co mám udělat. Už jsem nemohl lhát… Nemohl jsem lhát tátovi, tudíž ani Alex a už vůbec ne Billovi. Já vím, že jsem mu dal mnoho důvodů nevěřit mi, ale s tím už končím! Nechci mu ještě
autor: B-kay Snažil jsem se působit v pohodě a v klidu, jakoby se nic nestalo. Přesto jsem jeho ignoraci a chladnej výraz nedokázal snášet příliš dlouho. Hned jsem poznal, že mi to chce vrátit, a tak jsem ani nenamítal. Ublížil jsem mu